REISVERSLAG - Auteur Frank Van Os
Bienvenue à Luxembourg!
De Eisleck Trail, dat is 106km wandelplezier tussen Kautenbach in Luxemburg en La Roche-en- Ardenne, dwars door de Luxemburgse en Belgische Ardennen.
Je kan er makkelijk geraken met de trein, maar dan moet je er wel voor zorgen dat je bagage telkens naar het volgende hotel wordt gebracht. Sinds kort wordt die service aangeboden door Europ’Aventure, zonder dat je er hun keuze van hotels moet bijnemen. Maar je kunt de hele trip ook laten organiseren, bv door het Zuiderhuis uit Gent.
Met de tent kan natuurlijk ook, er liggen campings quasi langs het parcours. Mrs C en uw dienaar zijn echter luxetrotters en doen het met de auto en overnachten in hotels. Als je het een beetje uitkient, kom je met 3 verblijven toe om de ganse trip te doen en hoef je geen bagagetransport.
Wij tuffen dus op
zondagnamiddag naar Clervaux waar we 3 nachten zullen verblijven. Aangekomen in
Hotel Koener heet de jonge
man aan de receptie ons welkom met de woorden “Bienvenue à Luxembourg, ou il se
passe jamais rien!” Bon, dat weten we dan ook weeral…
We checken nog even
de treinregeling voor morgen, je kunt makkelijk én gratis treinen tussen
Kautenbach en Clervaux, en komen tot de vaststelling…dat die niet rijdt wegens
een ingestorte tunnel. Ok, fijn! Moet weer lukken…maar bon, er is een
vervangende busdienst en bovendien ontdekken we dat je zo een veel beter beeld krijgt
van het landschap, dat ronduit prachtig is.
Voor het avondeten
doen we nog de plaatselijke Italiaan aan die jammer genoeg het niveau van de
prijslijst niet haalt. Het zal niet de laatste keer zijn dat we dat vinden. Ergo,
ik dus, uw kritische dienaar…
Busje komt zo…of
niet…of wat later, maar wél gratis!
Normaal gezien doe
je de Eisleck in 5 etappes, maar wij kiezen voor de variant in 6 delen. Etappe
1 tussen Kautenbach en Clervaux, 25,6 km en ook nog eens bijna 1.000
hoogtemeters is misschien wat té pittig voor mijn oude poten om er zo zonder veel
voorbereiding in te vliegen. De eerste etappe plannen we na 12km af te breken
in Wilwerwiltz om de rest voor de volgende dag op te sparen.
Wij dus die ochtend
naar de bushalte aan het station en inderdaad, busje netjes op tijd en een half
uurtje laten staan we aan de start van de Eisleck. De obligate selfie van Mrs C
en ik aan de eerste km-paal, dat wordt weer lachen aan thuisfront, en we zijn
weg. En route!
Tijd om op te
warmen is er niet, want het gaat meteen flink de hoogte in. Maar dat wisten we
dus en al bij al valt het wel mee. In die mate zelfs dat we beslissen om na
Wilwerwiltz nog even door te stappen tot Drauffelt. Althans, dat was het plan.
Mijn linker knie heeft het begeven en ik moet dus een etappe overslaan en hopen
dat een dagje rust soelaas brengt. Ik dus afgehaakt in Wilwerwiltz waar busje
mij zo oppikt. Mrs C stapt verder tot Drauffelt. Het busje komt echter niet,
dat van een uur later gelukkig wel. Maar het is gratis en dus…kunnen we niet
zagen hé!
Een en ander maakt
dat we de volgende dag slechts een 8-tal km moeten afleggen. Mooi stuk trouwens
tussen Drauffelt en Clervaux tussen het golvende landschap van weiden, bossen
en het in bloei staande koolzaad. Hoogtepunt is de Abbaye de Clervaux, wat een
prachtig beeld oplevert.
Vroeg binnen dus
vandaag waar we normaal gezien de auto in Asselborn gingen parkeren en terug
bussen naar Clervaux maar omdat ik mijn knie een dagje rust ga gunnen is dat
dus niet nodig. Elk nadeel heb…u kent hem…
Rien que du néerlandais!
Mrs C haspelt
etappe twee van Clervaux naar Asselborn moedig alleen af. Haar beloning is een
ontmoeting met een ree en het respect van haar echtgenoot uiteraard! Die
echtgenoot wacht in het Domaine du Moulin
d’Asselborn, een van de overnachtingsmogelijkheden langs het parcours. Wij
doen dat niet en rijden na de wandeling door naar Houffalize waar we twee
nachten in het Hotel du
Commerce zullen verblijven.
We herinneren ons
Houffalize als een levendig stadje met een paar leuke kroegen en restaurantjes,
maar daar is de glans wel wat van af. Veel leegstaande panden en het ziet er
allemaal niet zo fris meer uit. Ons hotel valt mee, maar als je dan de 4
sterren op de deur ziet, mja…dat zijn dan toch maar halve sterren als je het
mij vraagt. Maar bon, de mensen zijn vriendelijk, het ontbijt is uitgebreid…en
de prijs voor een lunchpakket…ook. 15€/pp, stevig toch!
Tijd om nog even de
beentjes te strekken… Enfin, niet te zot ver meer, we mixen ons graag onder de
couleur local en lopen aan de markt een dorpscafé binnen voor een choufke. “On
n'entend plus que le néerlandais ici…!”…nadat een man ons tegen elkaar in het Nederlands
bezig hoort. Euh…bon, je zou blij moeten zijn denk ik dan…maar ik hou wijselijk
mijn mond. Mrs C haar werk van jaren is dan toch niet voor niets geweest
blijkt. We zetten ons rustig buiten, waar de zon er toch wel door komt zeker? De
lente viel dit jaar op Pasen.
Kieuwen meneer!
’s Ochtends nemen
we een taxi terug naar Asselborn waar we het parcours oppikken waar we gestopt
waren en wandelen terug naar Houffalize. Mooie wandeling, 22km zowat en op een
paar punten na vrij vlak. Maar wel mooi terrein, aangenaam wandelen en zelfs het
weer valt mee. Dachten we…tot we op een 5-tal km van Houffalize nu toch nen
drache over ons heen krijgen! Als verzopen kiekens lopen we ons hotel binnen,
waar we onze kleren van ons vel moeten pellen wegens…nat tot op ons gat… Die
twee rode lijntjes in mijn hals? Beginnende kieuwen meneer!
Maar niet getreurd,
het decor klaart ook die avond weer op en er is warempel een avondmarkt, die
avond…op de markt…tja…logisch toch? Enfin, zoals we al zeiden, we mengen ons
graag onder de lokale bevolking, het is niet druk, maar een paar bierstandjes maken
het al gauw gezellig. We doen een klapke met een Deinzenaar die de volgende dag
een mountainbikeritje gepland heeft van toch een aardige 65 km. Die zal spijt
gehad hebben van dat vierde en vijfde biertje… We slaan nog wat bier in voor
het thuisfront, eten nog iets en vallen, alweer nauwelijks na zonsondergang, in
een diepe slaap.
Zuiders ondernemerschap…
Fit voor de
volgende etappe, toch voor Mrs C die ook vandaag weer alleen op pad moet. De
trip tussen Asselborn en Nadrin heeft wat teveel ‘trappen’ en ik hou me dus nog
een dagje in stilte bezig. Afspraak aan de Barage de Nisramont waar een taverne
is, die open is, heb ik gecheckt op FB. Klopt ook gewoon als ik er aankom, maar
dan wel enkel voor de 12 man die er een privé-etentje geboekt hebben!! De rest
van het etablissement, waar nog eens 48 man binnen kan, is niet beschikbaar. Wat
voor moeite kost dat nu om dat even op FB te zetten?
Echt, ik wil niet
zagen hé…maar hiervan krijg ik de krullen! Samen met een familie teleurgestelde
Vlamingen, die deze stop op hun wandeling ingepland hadden voor de lunch, druip
ik af. Ik neem mijn boekje ‘De trein naar Tibet’ van Maja Wolny erbij en geniet
ook zonder een kop koffie van de beelden die ze me voorschrijft. Wat een reis!
Eentje voor mijn lijstje. Lang lijstje… (Maja Wolny staat trouwens op onze
verlanglijst voor een boekvoorstelling. Ze is aan een nieuw boek bezig…hou onze
FB in de gaten!)
Zuiders vakmanschap!
Mrs C is ook
vandaag weer moedig geweest en ik breng ze dan ook met plezier naar onze
laatste stop, Maison Demelenne in
Hotton. Hoewel iets van de route afgelegen wou ik hier verblijven. Een heel
mooie zaak! Bakkerij, tearoom en 6 mooie kamers in een knap gerestaureerd pand.
Alles straalt kwaliteit uit! Het gebouw, de aankleding, de vriendelijke
ontvangst…goed adresje. We proberen uiteraard meteen een stukje gebak in de
tearoom, vakwerk! De baas, die duidelijk zijn eigen waar proeft voor die de
bakkerij mag verlaten, passeert en roept iedereen hartelijk een goede dag toe.
Vakmanschap van begin tot einde! Chapeau!
De avond wordt, na
het obligate bezoek aan de lokale kroeg, afgesloten met een stukje vlees op de grill
in L’ A Point, voor mij bleu chaud graag. Onze buurman heeft het er niet op
begrepen dat Mrs C haar schoenen aan de kant schuift en wil onder verwijtend
gemompel een andere tafel. Zijn vrouw sjeest achter hem aan niet zonder zich
eerst bij ons te excuseren. Niet nodig mevrouw, gij moet ermee naar huis!
Soit, volgende dag
weer vroeg uit de veren en dat wordt beloond met een heerlijk ontbijt! Verse
pistolets, verse croissants, alles wat je kunt bedenken…enfin, Kommil Foo! Waarmee
ik graag reclame maak voor een ander kwaliteitsproduct uit Gent! Doe uzelf een
lol, ga hun laatste stuk ‘Grind’ kijken, het is (nog maar eens) van een
ontroerende schoonheid! Of hoe je zo groot kunt zijn door zo klein te spelen…
Maar goed, ik dwaal af, we waren aan een wandeling bezig.
Voor het laatste
deel doen we een mix. Mrs C doet het normale traject en ik wandel van aan het
einde terug. Zo kan ik zien tot waar mijn knie het houdt. Anders riskeer ik
ergens halverwege vast te zitten want je loopt tijdens deze etappe bijna
uitsluitend door de natuur en dus zonder veel plaatsen waar je ergens een bus
kunt nemen. Mijn knie blijkt het echter wonderwel te houden en ik klim
makkelijk tot boven La Roche en Ardenne uit wat een prachtig zicht oplevert over
de vallei waar de Ourthe zich een weg door baant. Omdat er toch weer flinke
regen voorspeld is waag ik me echter niet té ver en neem bij de eerste druppels
de steile bergaf naar La Roche. Ik ben nog niet goed beneden of de regen komt alweer
met bakken uit de lucht vallen, er steekt een stormwind op en de temperatuur neemt
een flinke duik. Voor ik er erg in heb ben ik doorweekt en verkleumd van de
kou. De gevolgen voel ik nog steeds hier aan mijn bureau waar ik dit stukje
voor u aan het neerpennen ben. Hoest…hoest…
Zoals het leven!
Enfin, ook dat zal
wel weer over gaan. Het was een heel mooie wandeling over een soms uitdagend
terrein, met prachtige vergezichten. Een van de zaken die ons het meest
opvielen was…de stilte. Lang geleden dat ik het absolute niets gehoord heb. Het
ruisen van het gras en een paar vogels…heerlijk!
Voor wie twijfelt
aan de knieën, misschien toch best eens testen vooraf. En verder kan je de
Eisleck een beetje vergelijken met het leven: het gaat voortdurend op en af,
het is niet altijd makkelijk maar wel érg de moeite en de lente en de herfst
zijn de mooiste periodes. Geniet ervan!
Nuttige informatie
